poniedziałek, 29 marca 2021

Centrum Ziemi Chełmińskiej (2204)

Mimo niesprzyjającej zapowiedzi pogodowej na popołudnie do centrum Ziemi Chełmińskiej się udano.

Kto nie wierzy, że ono Wąbrzeźno tak właśnie na mapie położone jest niech się mapie tejże Ziemi uważnie przyjrzy.

W ramach testowania zregenerowanej baterii pozaszosami naumyślnie pojechano.

Na wyczucie zdążano, słońcem się kierując jakbym całego świata zmapowanego w komórce nie miał... .

Choć pogoda była piękna tego ranka to dla odmiany piaski okazały się ciężkie, a miejscami ciężkie bardzo.

Jakąś linię kolejową bokiem ominąłem, jakiś nieznany ciek wodny  kątem oka zarejestrowano... . 

Straciwszy rozeznanie gdzie jestem kościółek w Kiełbasinie przywitałem prawie ze łzami radości w oczach :-)


Niepomny srogich doświadczeń - myśl aby akumulator starannie potestować kontynuowana była. 

Nie żaląc się - z kronikarskiego obowiązku jeno -  wspominam o błockach drogowych które skrajami szosy przyszło pokonywać w odpowiednio wielkim trudzie.

Na widok Dźwierzna przypomniała mi się prawidłowa wymowa tej miejscowości: Dźwierzno a nie fonetycznie Dźwieżno.

Nazwa wioseczki wzięła się stąd, że wiatr z za dźwier (czyli staropolskich  drzew) tam duł nieznośnie... .
 
Dalej pojechano już na skróty, na szczęście asfaltowe. 

Popas urządzono przy ruinach kościoła w Zajączkowie.
 


Lokalni mieszkańcy urządzili na przyległym placyku gdzie ruiny są ładnie wyeksponowane miłe miejsce postojowe. 

To jest jedna z tych rzeczy, które coraz częściej (oprócz coraz większej liczby wiejskich ścieżek rowerowych) na terenach gminnych daje się zauważyć.

Drugim sygnałem wskazującym na rozwój mijanych terenów była elektrownia słoneczna. 

Zwykle tego  typu biznesy spotykałem w bardziej rozwiniętych gospodarczo regionach, a tu proszę!

Niemniej jednak oprócz coraz częstszych gospodarstw farmerskich (silosy, potężne ciągniki, kombajny przeróżne pracujące i zaparkowane w rozległych garażach) widać jeszcze zwykłe bieda gospodarstwa rodzinne... . 

A już pod samym Wąbrzeźnem kolejny symptom wiejskiego biznesu: ogromne kurniki.

Na rogatkach przywitała mnie tablica w całkiem nowoczesny sposób reklamująca miasteczko.

Natomiast zupełnym zaskoczeniem było kolejne świadectwo rozwoju tego małego miasteczka.

(Żeby nie było: pomnik na rynku jest jaki jest i każdy to widzi!)

Gdzieś tam na obrzeżach Miasta już wcześniej zauważono dostatnie domy jednorodzinne (jeszcze niespecjalnie rezydencjalne, ale) okazałe.

Hitem obecnej wizyty w Wąbrzeźnie okazał się dopiero co zbudowany (i właśnie kończony!)  r o z l e g ł y  plac zabaw!

Takiego natłoku bujaczek, pól  do mini-golfa, plątanin linowych, ramp dla deskorolkowców i hulajnogowców (oraz dziesiątków innych urządzeń do zabawy) nawet miasto Toruń nie widziało!

U nas te wszystkie siłownie na wolnym powietrzu są jakieś takie mikro, na odczep, wymuszone, takie aby odfajkować. A tutaj?!

Inwestycja ta z rozmachem godnym Budżetu Obywatelskiego (jak z dumą poinformowała mnie Sympatyczna Pani) powstała!

*     *     *

I tu relacja moja się urywa, albowiem spełniło się proroctwo anonimowego meteorologa!

W drodze powrotnej do Torunia: kropiło, padało, lało i zacinało. Także zawiewało, wiało i huraganiło. A wszystko to w coraz niższej temperaturze... . 

W końcu odpuściłem sobie. Przystanek w wiejskim sklepiku na 20 minut podniósł mi morale oraz uzupełnił zawartość pustego już akumulatora.

Przed Toruniem Pan Policjant pouczył mnie, że jak jest ścieżka rowerowa to nią jechać należy, z czym się ochoczo zgodziłem przyjmując wytyk z pokorą.

PS. Chyba znam odpowiedź na pytanie czy warto słuchać meteorologów :-)


Powitanie wiosny (2203)

Wybrałem się z kolegą, bo... .

Rowerami, rowerami się pojechało!


Ostatniej zmrożonej kałuży się przyglądano.... i przebiśniegom też!


wtorek, 23 marca 2021

Towarzystwo Anonimowych Kosmitów 2/2 (2202)

ONI są wśród nas!

O tym już od dawna i na pewno wiadomo.

Przyglądają się uważnie i próbują zrozumieć... .

O co tym LUDZIOM chodzi?! Ciągle snują jakieś dziwne opowieści. 

Twierdzą, że miłość jest najważniejsza.

...że o przyszłe pokolenia dbać należy, bo w nich przyszłość i szczęście się upatruje.

Kiedy jednak przychodzi co do czego... (A do czego?!)

...to szukają tego szczęścia gdzie indziej!

Skłonni są do wielkich wyrzeczeń, wykazując się niesłychaną cierpliwością. 

Eksperymentują, eksperymentują i eksperymentują!

W końcu jednak gdy już wyruszą w Wielką Drogę... 

...dopiero wtedy uświadamiają sobie jak wiele zostawiają za sobą!

Żądni spotkań egzotycznych...

...nie zauważają wielkiej nierównowagi.  Wysyłając osoby piękne spotykają się z jakimiś zielono nieładnymi.

Trudno zrozumieć dzisiejsze czasy!

Mimo wszystko nie skreślałbym tej Błękitnej Planety, mimo iż niektórzy robią inaczej.. 

Może więc powinniśmy przedefiniować stare pojęcia zadając sobie pytania podstawowe.

PS. Tak wiem: za dużo siedzę w internetach :-)

Może nadszedł już czas by odczepić się od tego wirtualnego świata? Wiosna przecież przyszła.
- WIOSNA?! Ach, to ty?

Podziel się