- Proszę pana! - Sympatyczny Pan Leśniczy szybko wypowiadał - pewnie wielokrotnie już wyrażaną - kwestię. - Lasy Państwowe to jest proszę pana przedsiębiorstwo. P-rz-e-d-s-i-ę-b-i-o-r-s-t-w-o! - Powtórzył z naciskiem.
- Jesteśmy od tego, żeby produkować drewno. I robi się to planowo. Z wyprzedzeniem na 10 lat! Operatyw jest i się go realizuje.
- Jesteśmy od tego, żeby produkować drewno. I robi się to planowo. Z wyprzedzeniem na 10 lat! Operatyw jest i się go realizuje.
- A gdyby tak pomyśleć o zwiększeniu Lasu Piwnickiego do naturalnych rozmiarów, wykorzystując ograniczoną ale całą dostępną mu naturalnie przestrzeń? Dla gospodarki leśnej pewnie nie byłby to ubytek wielki, ale dla Przyrody i dla nas zwykłych obywateli... .
- Proszę pana, a po co? Przecież Las Piwnicki był zasadzony osobiście ręką człowieka! A że teraz to jest zakątek do którego pilarze nie zaglądają ...?
No cóż... .
- Proszę pana, a po co? Przecież Las Piwnicki był zasadzony osobiście ręką człowieka! A że teraz to jest zakątek do którego pilarze nie zaglądają ...?
No cóż... .
W tym momencie do kancelarii pana Leśniczego weszło troje ludzi - domyśliłem się, że pracowników przedsiębiorstwa "Lasy Państwowe". Nie chcąc przeszkadzać w naradzie produkcyjnej zadałem jeszcze ostatnie pytanie:
Spotkanie się skończyło, a ja miałem wrażenie niedosytu. Chciałbym czegoś więcej dowiedzieć się o skarbach którymi zarządza Pan Dyrektor (przepraszam Leśniczy), ale pokonany zostałem własną nieśmiałością. Wszak w rozmowie wcześniej padło, że lepiej o pewnych leśnych bogactwach nie mówić! Ludzie tylko na ten przykład żurawie straszą albo przesadzają cenne rośliny do swoich ogródków... .
- A czy mógłbym dostać od pana jakieś materiały informacyjne na temat najbliższych okolic?
- A proszę bardzo!Spotkanie się skończyło, a ja miałem wrażenie niedosytu. Chciałbym czegoś więcej dowiedzieć się o skarbach którymi zarządza Pan Dyrektor (przepraszam Leśniczy), ale pokonany zostałem własną nieśmiałością. Wszak w rozmowie wcześniej padło, że lepiej o pewnych leśnych bogactwach nie mówić! Ludzie tylko na ten przykład żurawie straszą albo przesadzają cenne rośliny do swoich ogródków... .
Schodząc po wysokich schodach starej leśniczówki (co za niezwykłe miejsce!) kiwałem z potwierdzeniem głową.
- No to idę na poszukiwanie skarbów.
Sam je sobie znajdę!
- No to idę na poszukiwanie skarbów.
Sam je sobie znajdę!
Mnie razu pewnego zatrzymał mężczyzna w lesie i poinformował mnie, iż istnieje zakaz wkraczania na drogi leśne... Zszedłem więc z leśnej drogi i podążyłem dalej gdzieś pomiędzy drzewami, a roślinnością dokoła!
OdpowiedzUsuńKolejne wspaniałe zdjęcia z wspaniałych miejsc.
> Mnie razu pewnego
OdpowiedzUsuńPrzygoda z drugiej rzeczywistości.
> Kolejne wspaniałe zdjęcia
:-)
Wycinka trwa od lat, również w innych lasach na północ Torunia. Wystarczy włączyć sobie widok satelitarny Google i zobaczymy przestrzeń zieloną z podłużnymi dziurami niczym w serze. Do tego jeszcze w okolicach Barbarki przez większą część roku panuje niesamowity tłok, dlatego też te miejsca niestety z punktu widzenia turysty można raczej skreślić. W Puszczy Bydgoskiej też się wycina sporo, jednak areał jest większy i tego tak nie widać.
OdpowiedzUsuń> Wycinka trwa od lat
OdpowiedzUsuńEch! Tylko tak można skomentować to czego skomentować nie można :-(
Barbarka to miejsce dla tłumów, które pod pretekstem kontaktu z przyrodą potrzebują piwa, kiełbasek i czegoś tam jeszcze. Dobrze chociaż, że Szkoła Leśna coś tam - coś tam dla dzieciaków robi... .